"Super." - szepnąłem w duchu.
Mamy nie wiele jaskiń, ale jeśli ktoś chce obejrzeć wszystkie, trochę to zajmie. Wadera zaczęła oglądać jaskinię. Ziewnąłem i usiadłem. Zacząłem rozmyślać o różnych sprawach. Spojrzałem na Yuko. Całkiem ładna, ale nadal sądzę, że jest to mały diabełek. Wolę do niej nie startować. Chociaż sadzę, że ona też mnie troszeczkę lubi...
-I jak? - zapytałem. - Podoba ci się?
Wadera jeszcze przez chwilę patrzyła na sufit, po czym odpowiedziała nie patrząc na mnie:
-Tak. Mówiłam ci. Możesz już iść.
-E... okej? - mruknąłem po czym wyszedłem.
Poczułem się dziwnie. Nowa wadera wywala mnie ze swojej jaskini... Już miałem się mścić...już miałem zaatakować... ale: "NIE!", powiedział mój "dobry" ja.
Poszedłem do mojej nowej jaskini. Całkiem niezła. Kiedy do niej wchodzisz, idziesz przez szeroki pasek ziemi, aż do centrum jaskini. Dookoła ciebie stalaktyty i stalagmity, z których wypływa lawa, a na dole morze lawy. "Centrum" jest okrągłe, podzielone na trzy również okrągłe części: najpierw ziemia, później pasek lawy i znów kamienna wysepka.
Położyłem się. Chciałem spać, ale nie mogłem, więc zacząłem myśleć o przyszłości watahy. Jakoś to będzie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz